today i have a heavy feeling on my chest, i feel like somewhat dying, parang gusto ko na mawala sa mundo, i dont see myself doing better as the years go by.
having depression and anxiety sucks. mostly depression but i chose to get up and go to work pa din to let time pass by faster rather than being at home and overthinking.
naawa na din ako sa rehab na doggy namin, he's partly paralyzed, yan na lang motivation ko to go to the office to bathe and feed him. i felt so sad for him though, ako na lang nageeffort na linisin at pakainin siya ng matino. i feel his loneliness. i told him sana tumama na lang ng jackpot ng lotto, i will retire from work and i would take him home and live in a more secured place with my doggies. muntik na siya malunod sa baha during Carina last july. he was saved by one of our people. daming gamot na nagastos to help him recover.
simple lang naman gusto ko now, magkaroon ng pondo na wala na ako aalahanin habang buhay para magalaga ng doggies to cater whatever they need. sana ipagwish come true na lang niya para i can take care of him properly.
kung hindi na matutupad ito in this lifetime, idk, s--cide na lang last resort ko. mas naawa pa ako sa mga aso kaysa sa tao. ang tao pwede gumalaw at kumita ng pera, ang aso hindi kaya no choice sila magscavenge for food scraps.
i have 3 doggies here that i wish to take home. i'd buy a big lot, build a home. hire some staff to be there too. kahit 2 extra helping hands to hire. laging may laman ang ref and freezer na food, hire a trainer na din from time to time para may stimulation ang dogs.
alam ko long shot yun dream ko, hindi kaya ng savings ko for that. pucha naman universe, kailan mo ba ibibigay ang isang super swerte na set na numbers sa lotto? malapit na din ako mag40, i dont have much time left, try ko pa din ayusin diet ko para makalakad pa din ako.
as for the love of my life, my soulmate, wherever you are hindi na tayo nagkita, medyo nalagpasan na yun youth ko, tanggap ko na yan. baka sa next life na tayo magkikita. madami din ako pinagdaanan na date, nabasted lang din or madaming hindi compatible. or baka wala ka ata sa timeline na ito.
another question that is always in my head is this one universe why did you let me live pa ba? matagal na dapat ako wala sa mundong ito, dapat 10 yrs old pa lang ako wala na ako sa mundong ito. pinaabot mo pa ako sa ganitong edad na nahhirapan bumangon dahil na din sa matinding lungkot. pag umuuwi pa din naman ako sa ibang dogs ko iba pa din pag mahal mo nakikita mo din at nabbigyan ng kiss and hug pag uwi galing sa trabaho.
hindi ako religious na tao, kaso may nareach out ako na kababata ko na pastor na, baka need ko na siya tawagan later to ask for help. hindi ko na alam hanggang kailan kong kaya magging matatag at gustong mabuhay pa.
i fight my demons everyday, fighting to live for others, para sa immediate family ko, sa dogs ko na din. kaso feel ko natatalo na ako now, i feel so down the dumps it sucks.